Obsługuję starszego Pana. Zainteresowany umową, więc kulturalnie sobie rozmawiamy.
Podchodzi jakiś wyrostek. Grudzień, wszyscy w futrach, a ten w T-shircie. Wcina się w słowo:

- A kartę SIM to pani wymieni?
- Wymienię
- To ja zaczekam!

A czekaj sobie. Wracam do rozmowy ze starszym panem. Nie minie 15sec, jak ten smarkacz znowu wcina się w słowo:

- A długo to zajmie?
- Nie wiem, trzeba zaczekać

Kolejne 15sec.

- A da pani coś do pisania?

No powoli mnie nerw bierze. Jednak dalej, jeszcze opanowana, daję mu długopis, i kontynuuję wypowiedź w stronę tego normalnego klienta...

- A kartkę dostanę?

... Moje spojrzenie spod byka. Trzy głębokie wdechy. Daję mu małą kartkę z notatnika wielkości dłoni

- A taką A4 pani ma?

No kurwa! Biorę jakąś spod lady, zgięta trochę krzywo, w jednym miejscu ktoś rozpisywał długopis

- Może być taka ?!
- Ta! Dzięki

...
Skończyłam ze starszym Panem, podchodzi znowu ten młodzieniec niedorostek. Plecak położył z jednej strony, bluzę z drugiej strony, zajął mi wszystkie krzesła siadając po środku. Uśmiechnięty.

- No to tą kartę chcę dostać! :D
- Poproszę dowód osobisty

Podchodzi do plecaka

- Aj to musiałbym go wyjmować, on na dnie.. a z resztą to i tak na mamę umowa, więc dowód będzie w ogóle potrzebny?
- (#$%^&%!!!!!) TAK, będzie
- A koniecznie? Bo ja mam upoważnienie!

I pokazuje mi tą kartkę, co mu przed chwilą dałam, gdzie to niby mama go do czegoś upoważnia

- NOTARIALNE!
- Serio?!